جلسه بیست و ششم ـ اصول ـ 30/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
در بررسی مقدمات پنجگانه ایی که مرحوم نائینی برای اثبات صحت ترتب بیان فرمودند ، بودیم که تا به اینجا بحث از چهار مقدمه تمام شد و به مقدمۀ پنجم رسیدیم.
همانطور که قبلاً توضیح داده شد مرحوم نائینی در مقدمۀ پنجم دو مطلب را بیان فرموده اند : مطلب اول مربوط به تشخیص محل کلام در ترتب است. مطلب دوم هم مربوط به اینست که از اجتماع خطابین ترتبیین برخلاف اجتماع خطابین فی عرضٍ واحد ، محذور طلب جمع بین الضدین لازم نمی آید.

جلسه بیست و پنجم ـ اصول ـ 29/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
در بررسی مقدمات پنجگانه ایی که مرحوم نائینی برای اثبات صحت خطاب ترتبی ذکر کرده بودند ، کلام به بررسی مقدمۀ چهارم منتهی شد که در این مقدمه مرحوم نائینی مطلبی را بعنوان مفاد و محتوای مقدمۀ چهارم بیان کردند و در ادامه هم از این مفاد و محتوا نتیجه ایی گرفته اند که از آن برای اثبات صحت خطاب ترتبی و دفع اشکال نسبت به خطاب ترتبی ، استفاده میشود.

جلسه بیست و چهارم ـ اصول ـ 28/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
در جلسه گذشته بیان شد که هم محتوا و مضمونِ مطلب دومی که مرحوم نائینی در مقدمۀ ثالثه بیان کردند ، تمام نیست و محل اشکال است و هم دلیلی که ایشان برای اثبات این مطلب بیان کردند تمام نیست و محل اشکال است.
حال مقداری از بحث که در این قسمت باقی مانده اینست که : علی تقدیر تمامیت مطلب دوم آیا این مطلب در حل و دفع دو اشکالی که مرحوم نائینی در مقدمۀ ثالثه بیان کردند ، تأثیر و دخالت دارد یا نه؟

جلسه بیست و سوم ـ اصول ـ 25/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
بحث به بررسی فرمایشات مرحوم نائینی در مقدمۀ سوم رسید. که آیا مطالب ایشان بلحاظ نفس مدعا ـ که در این قسمت دو مطلب را بیان کرده بودند ـ و همچنین بلحاظ دلیلی که ایشان برای اثبات این دو مطلب و مدعا بیان کرده اند ، تمام است یا نه؟ و آیا این دو مطلب تأثیری در حل دو اشکالی که در مقدمۀ ثالثه بیان شدند ، دارند یا نه ؟
مطلب اولی که مرحوم نائینی در مقدمۀ ثالثه بیان کردند این بود که فرمودند : فعلیت حکم با وجود شرط تقارن زمانی دارند و مستحیل است که فعلیت حکم متأخر از وجود شرط باشد.

جلسه بیست و دوم ـ اصول ـ 24/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.

بسم الله الرحمن الرحیم

فرمایشات مرحوم خویی در جواب از مناقشه و اشکالی که بعنوان هدم کنندۀ اساس نظریۀ ترتب ذکر شده بود ، بیان شد.

حاصل فرمایش ایشان این بود که : چنانچه ما هو الشرط لفعلیة المهم عنوان انتزاعی مانند « کون المکلف ممّن یعصی فیما بعد » باشد و یا نفس عصیان أهم بوجوده الخارجی أمّا بنحو شرط متأخر باشد ، در اینصورت اشکال وارد نیست چرا که در اینصورت جمع بین أهم و مهم مستلزم تکلیف و طلب جمع بین ضدین نیست.

جلسه بیست و یکم ـ اصول ـ 22/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
در مقام بررسی مقدمات پنجگانه ایی بودیم که مرحوم نائینی برای اثبات نظریه ترتب بیان فرموده بودند و بحث به مقدمۀ ثالثه رسید.

جلسه بیستم ـ اصول ـ 21/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
بحث در بررسی مقدمات پنجگانه ایی بود که مرحوم نائینی برای اثبات صحت ترتب و خطاب ترتبی مطرح کرده بودند و در این مقام به بررسی مقدمۀ ثانیه ایی که ایشان بیان کردند ، رسیدیم.
حاصل مقدمۀ ثانیه این بود که : واجب مشروط بعد ازتحقق شرط از حالت اشتراط و تقیید خارج نمیشود و منقلب به واجب مطلق نمیشود.
بیان شد که دخالت مقدمۀ ثانیه در اثبات ترتب ثابت است و این مقدمه از دو جهت در اثبات صحت خطاب ترتبی دخالت دارد.

جلسه نوزدهم ـ اصول ـ 18/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
در جلسات گذشته فرمایشات مرحوم نائینی به تفصیله بیان شد.
نسبت به کلیّت آنچه که مرحوم نائینی در اثبات نظریۀ ترتب فرموده اند ، گفته میشود که : بلا اشکال از فرمایشات مرحوم نائینی جواب از اشکالات نسبت به نظریۀ ترتب بدست می آید و ایشان نقطۀ اصلی اشکال را پیدا کرده اند و از آن جواب داده اند ، و جای تردیدی در این قسمت وجود ندارد. در حقیقت مرحوم نائینی ساختمان نظریۀ ترتب را بازسازی کرده است بگونه ایی که قابل اشکال نیست و هیچ چیز نمیتواند آن را از بین ببرد.

جلسه هجدهم ـ اصول ـ 17/7/1403 ـ استاد شوپایی حفظه الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
در جلسات قبل بیان شد که مرحوم نائینی برای اثبات نظریۀ ترتب دو دلیل ذکر کردند ؛ یک دلیل لِمّی و  یک دلیل إنّی. مرحوم نائینی بعد از بیان این دو دلیل در ادامه در ضمن « إن قلت و قلت » اشکالاتی را نسبت به نظریۀ ترتب مطرح فرموده اند و از آنها جواب داده اند. عمدۀ در این بین دو اشکال است که هر دو اشکال در کلام مرحوم آخوند در کفایه ذکر شده است.